بررسی تحمل به شوری گونه halocnemum strobilaceum در حاشیه جنوب شرقی دریاچه ارومیه

گیاه halocnemum strobilaceum از خانواده کنوپودیاسه و شورپسند است، که با خشک شدن دریاچه ارومیه جزء گیاهان رشد یافته در خاکهای شور این مناطق (تپه چهار برج، چیپقلو و صحرای جن) می باشد. تنش شوری یکی از عوامل محیطی محدود کننده رشد و نمو گیاهان است و بر روی فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهان اثر منفی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر بافت و شوری خاک بر میزان مالون دی آلدهید، قند، پروتئین محلول ، پرولین، گلایسین بتائین، محتوای نیترات و رنگیزه های فتوسنتزی در گونه halocnemum strobilaceum جمع آوری شده از سه منطقه مختلف حاشیه جنوب شرقی دریاچه ارومیه (چیپقلو، تپه باستانی چهار برج و منطقه صحرای جن) بود. بررسی نتایج نشان داد که منطقه تپه چهار برج با بافت سیلت-لومی کمترین ( 5/3 دسی زیمنس بر متر) و منطقه صحرا جن با بافت شنی-لومی بیشترین ( 43/17دسی زیمنس بر متر) شوری را داشت. همچنین بررسی برخی فاکتورهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاهان جمع آوری شده از این مناطق نشان داد که میزان مالون دی آلدهید، قند اندام هوایی، گلایسین بتائین، پتاسیم اندام هوایی، پرولین اندام هوایی و ریشه، و پروتئین محلول اندام هوایی با افزایش شوری بیشتر بود. این در حالیست که با افزایش شوری میزان کلروفیل a، b، کارتنوئید ها، قند محلول ریشه، نیترات اندام هوایی و نیترات ریشه، سدیم اندام هوایی و پروتئین محلول اندام ریشه کمتر شد.